ميثم طهماسبي (Sir Admiral)

Sunday, April 12, 2009

صدای گلوله


صدای گلوله صدای زوزه یک سگ تیر خورده وصدای سگهایی که عو عو کنان فرار میکنند تا خود را نجات دهند .این صداهایی است که در اکثر شهرها، شکننده سکوت شب می باشند. سالهاست که با این صداها آشناییم ولی هیچوقت فکر کرده ایم که چاره چیست؟ هرچه کشتار بیشتر میشود تعداد سگها نیز افزایش می یابد. با توسعه شهرها وشهرکها و تخریب زیستگاه حیوانات آنها وادار به عقب نشینی می شوند ولی برخی آشیانه خود را رها نمیکنند. مکانی که بزرگ شده وزاییده اند وتوله هایشان را در آنجا بزرگ کرده اند. بارها شاهد حمله کودکان به توله هایشان بوده اند که یکی یکی از آغوش مادر در حالیکه پستان به دهان دارند برداشته شده اند بی آنکه توجه به اشک چشم مادر بکنند بله سگها هم گریه میکنند. آنها هم احساس درد وعشق و محبت را میفهمند گاه بیش از ما انسانها گه اشرف مخلوقاتیم. بارها دیده شده که سگی برای نجات جان صاحبش خود را به کشتن داده. توله های این مادران یا توپ فوتبال بچه ها شده ویا محروم از مجبت وتغذ یه شیر مادر در محلی رها شده و به طرز فجیعی مرده اند.

بارها در جاده وحتی خیابان شاهد اتومبیلهایی بوده ایم که در حال مسابقه سرعت حیوانات را نادیده گرفته وآنان را به گوشه خیابان پرت میکنند واین موجودات اغلب بدلیل درد شکستن اعضا استخوانی ویا پارگی اعضا داخلی یا در همان گوشه میمانند ویا اگر توان کمی برای حرکت داشته باشند به زیر پلی ویا گوشه ای غیر قابل دسترس پناه می برند وبعد از تحمل درد و رنج زیاد میمیرند ودر مدت کوتاهی جنازه های آنان متعفن ومحل اجتماع حشرات موذی وبیماری زا میشوند.

گاه شاهد آزار این حیوانات بدست کودکان هستیم که این خود تمرینی است برای تعمیم این آزار به انسانها (نمونه آن ماجرای بیجه، قاتل هولناک کودکان بیگناه پاکدشت).

اغلب حیوانات بدلیل چند زا بودنشان در سال و برخی در فصل، جمعیت رو به افزایشی دارند. برای کنترل جمعیت آنان چاره چیست؟ تجربه سالها کشتار بی رحمانه آنان با گلوله جوابگوی این مسیله نبوده. چرا از تجربه های خوب دیگران استفاده نکنیم؟ بطور مثال در هندوستان نیز برای حل این مسئله ابتدا کشتار تنها راه بود ولی به مرور که ثابت شد این راه اصلا جوابگو نیست به عقیم سازی سگها روی آوردند.

طبق آمارگیری در آن زمان تعداد سگها ده میلیون قلاده بود وانسانها هشتصد میلیون نفر بودند وبعد از ده سال عقیم سازی سگها به کمک سازمانهای دولتی وغیر دولتی وکمک مردم تعداد سگها در همان ده میلیون ثابت ماند واگر بعضی از آنان بطور پنهانی در خانه مردم زاد وولد نمی کردند آمار از این به مراتب کمتر می بود ولی در جامعه انسانی ششصد میلیون رشد جمعیت دیده شد.

پناهگاه وفا اولین پناهگاه حیوانات در ایران در سال 1383 به همت خانم فاطمه معتمدی وتحت نظر کانون دوستداران حیوانات در اطراف شهر جدید هشتگرد و حدود جاده کوشک زر تاسیس شد وتا کنون میزبان هزاران سگ بی سر پناه و آسیب دیده بوده که بعد از درمان و عقیم سازی واکسینا سیون وانگل درمانی، برای نگهبانی از منازل، کارخانه ها و گله ها به افراد واجد شرایط واگذار شده اند ودر حال حاضر حدود 250 سگ در آن نگهداری میشوند که آماده واگذاری هستند وتعداد کمی نیز در لیست عقیم سازی وبعد واگذاری می باشند. در این پناهگاه افراد بطور رایگان وفقط بدلیل علاقه به محیط زیست ومخلوقات آفریده خداوند مشغول به کار هستند و دامپزشکانی که بطور رایگان روزهایی از زندگی خودرا صرف معالجه این موجودات میکنند. تمام مخارج این پناهگاه بوسیله مردم و دوستداران محیط زیست وحیوانات پرداخت میشود که این کمکها بصورت نقدی و غیر نقدی می باشند.

با پیشرفت پناهگاه وفا وآموختن تجربه هایی در مورد حیوانات ثابت شده که عقیم سازی ابتکاری تجربه شده و بهترین جوابگو برای کنترل جمعیت حیوانات در یک کشور می باشد که بار مالی کمکتری به نسبت اتلاف دارد.

با این امید که این تجربه تکرار شود وروزی به صورت یک قانون در بیاید.

کانون دوستداران حیوانات